Zo zie je ze zelden meer. Geen vlagvertoon. Geen merkmarketing. Geen actieaanbieding. Geen stickers van Aviko, Mora, Ola of Willie Dokters’ overigens voortreffelijke gehaktballen. Zelfs geen twee snacks halen en één betalen. Alleen de ontvangstschotel verraadt enige vorm van moderniteit. En ach, picknicktafels; dat is wel heel erg van nu, maar ze zijn toch ook van toen.
Nee, geen hedendaagse consument zal twijfelen bij deze aanblik; dit is een klassieke frituur, waar de frituurlucht uit de pijp nog weemoedstemmend geurt. Boukoul, tussen Roermond en Swalmen, telt 400 huizen en nog geen duizend zielen. ’t Kapelke is het middelpunt van Boukoul. De dorpsschap houdt vast aan zijn eigen frituur. Deze witte frituur, zij is net zo maagdelijk als de kleine kapel met maagd Maria aan de overkant.
Bij een tweede bezoek, acht jaar na de eerste ontmoeting, heeft ’t Kapelke zijn nostalgische deur niet meer. Wel een beetje jammer. Maar verder, friture ’t Kapelke heeft de potentie nog lang een vaste waarde te blijven.
Bestel hier mijn boek De Frietkraam