De gewonnen bekerfinale tegen PEC Zwolle is nog vers. En dan scoort FC Groningen óók zomaar voor de derde keer in zijn glorieuze historie de winnende goal in de finale van de Champions League. Maar nee, 't is nait aal doage kovvie mit kouke.
Ik bedoel, met je darmen ga je niet te koop lopen. Per slot van rekening is het een slachtafval-achtige smurrie die nog hoogst onwelriekend is ook. Toch moet mij iets van het hart en van de lever over mijn darmen.
Tegen Heerenveen was het, vlak voor de rust. Er woei een vleugje frituurlucht door de Euroborg. Een moment vervloog ik mee. Mijn herinnering ging terug naar het Oosterparkstadion toen. Honderdelfje, column van 111 woorden.
Piet Fransen. Zes keer Oranje. Bijna levenslang GVAV en FC Groningen. Woonde in de schaduw die het Oosterparkstadion naliet. Daar ging Piet na 79 voetbalseizoenen dood. Korte column.
Je kent ze eigenlijk niet echt, maar hebt wel elke twee weken een afspraak met hen op een vaste tijd. De relatie tussen seizoenkaarthouders is een wonderlijke. Korte column over een vaste buurman op de tribune van FC Groningen.
