Het schijnt onderzocht te zijn. Althans, ooit las ik dat mensen gemiddeld driekwart recept maken uit een kookboek dat ze kochten. Vooral schijnen kopers zich te verlekkeren aan de foto's. Dat mag natuurlijk. Enfin, een korte column.
Met de frituur ben ik door mijn werk, maar ook door boeken die ik schreef nu precies dertig jaar innig verbonden. Inniger dan de afhaler die ik ook ben. In de serie Frito's toon ik enkele van de vele friturische foto's die ik schoot.
Soms heb je dat ineens. Je vraagt je af wat een woord betekent dat je regelmatig zonder blikken of blozen in de mond neemt. Ik had het met vlees. Waar komt dat woord eigenlijk vandaag en wat betekent het?
Cydonia oblonga. Dat is de officiële naam van deze vrucht. Volgens de wijze Wikipedia is hij trouwens verwant aan de roos, de appel, de lijsterbes en de peer. Hij is keihard en doet nu vaak dienst als sierfruit. Een column van 111 woorden.
Bij een column van maar 111 woorden, een honderdelfje dus, kun je geen al te lange inleiding schrijven. Dan geef je immers de clou bij voorbaat weg. Laat ik dus volstaan met twee woorden vooraf: Nederlanders, identiteit.
Guilty pleasures mogen. Maar ze worden niet voor niks nog altijd schuldige pleziertjes genoemd. Jaren geleden vroeg ik mij al eens af of wij Nederlanders eigenlijk de snackschaamte al voorbij zijn. De vraag is nog steeds actueel.
Typisch zo’n gerecht dat je van oudsher aantreft langs ’s heren wegen. Tientallen jaren was hij de vaste waarde op de kaart van elk zichzelf respecterend wegrestaurant. Uitgesmeten?
Voor veel toeristen is hij de blikvanger van onze vaderlandse eetcultuur, maar ooit was The Automat doodgewoon in de straten van New York. Trek, trek, trek: een verhaal over de automatiek.
Hoe komt de kozak aan zijn naam? De Kozakkenwinter? De winter van 1813/1814, toen woest uitziende Russische bevrijders na de aftocht van de Fransen deze regio onveilig maakten? Verhaal uit het boek De Smaak van Winterswijk.
De eerste keer dat ik Mondriaan op mijn bord kreeg, kan ik me precies herinneren. Het was in mei 1994. Als hoofdredacteur van Snackkoerier was ik uitgenodigd op het SVH Jaardiner in Hotel Huis ter Duin.
