Die ruzie van toen. Weet jij waar die over dat ging? Moest jij dit nou echt doen? Was er echt geen ander ding? Wiens schuld was het toch; ik weet het echt niet meer. Hoe ik ook dacht of zocht; ik vond de reden nergens meer… Grote vragen des relaties. Samen met collega en kameraad Hans Steenbergen maakte ik er het liedje Kil In Mijn Hart over.
Ik de tekst, hij de muziek. Ik de zang, hij de gitaar. Hans beheerst trouwens alle vier disciplines. Bij mij wil vooral dat met die gitaar al sinds de eerste lessen in een muffig muziekschooltje in Groningen ergens in of rond 1978 niet zo vlotten.
Het kan aan de Hondo gelegen hebben, mijn eerste gitaar toentertijd. Relatief goedkope gitaren waren dat, die Hondo’s. Made in Korea, maar als ik het mij goed herinner kostte ‘ie toch nog 450 gulden en dat had je met een krantenwijkje niet zomaar bij elkaar gespaard. In elk geval, het was een stug ding, feitelijk onbespeelbaar, een instrument dat je gitaarspelen leerde haten
Blauw Bloed, zo noemden Steenbergen en ik ons. De naam heeft niks te maken met dat televisieprogramma van de Evangelische Omroep over het koninklijk huis. Dat programma was er toen, 1994 of daaromtrent, helemaal nog niet. Volgens mij vonden we het wel lekker bekken, blauw bloed.
Enfin, Hans en ik maakten zo samen in de loop van de jaren heel wat liedjes en daar kwam een album van. Kil In Mijn Hart is één van de tracks. Grappig is dat het liedje bijna twintig jaar na dato werd gecoverd. De Rotterdamse zanger Peter Dons gaf een fijne eigen draai aan Kil In Mijn Hart met leuk arrangement. Hij nam trouwens ook onze song Over de Tijd op, dat was het titelnummer van de cd uit het einde van de vorige eeuw. De cd’s van Blauw Bloed zijn verkrijgbaar in de ubelski webshop: klik op koop.
Nog een liedje: Het Leven Lacht Me Toe