Het is dit jaar precies een eeuw geleden dat Sylvester Weaver de studio in ging. Omdat het de oudst bekende opnames zijn van rootsblues, schreef Weaver hiermee gitaargeschiedenis.
In de jaren twintig van de vorige eeuw beleefde de gitaar zijn grote doorbraak als volksinstrument numero één. Snaarinstrumenten als de banjo en de mandoline hadden tot dan toe de toon gezet in de populaire muziek, maar verloren steeds meer terrein ten faveure van de gitaar. Binnen de jazz, de country, de folk en de blues is de gitaar in opmars.
Robert Johnson
Bluesgitaristen als Blind Lemon Jefferson, T-Bone Walker en Robert Johnson gelden als vroege voorvaderen en inspirators van gitaarhelden als Jimi Hendrix, Keith Richards en Eric Clapton. Blind Lemon Jefferson en Walker maakten in 1926 hun eerste opnames in de studio. Robert Johnson deed dat, nadat veel anderen hem voorgegaan waren, pas in 1936. Er was één man die hen en al die anderen het loef afstak en dat was Sylvester Weaver. Hij geldt als de eerste bluesmuzikant die de klanken van zijn gitaarspel vast liet leggen in een studio. Dat was in het najaar van 1923, precies tachtig jaar geleden dus.
Guitar Blues
Weaver werd op 25 juli 1897 geboren in Louisville, Kentucky. Er is weinig bekend over zijn jonge jaren en het begin van zijn muzikale loopbaan. In 1923 duikt hij ineens op als begeleider zangeres Sara Martin, die wordt beschouwd als één van de belangrijkste vrouwelijke blueszangers uit de twintiger jaren. Ze was net als Weaver afkomstig uit Louisville, de plek waar ze zich terugtrekt nadat ze het leven als zangeres rond 1930 vaarwel zegt.
Op 23 oktober 1923 neemt Sara Martin onder gitaarbegeleiding van haar plaatsgenoot twee songs op, Longing for Daddy Blues en I’ve Got to Go and Leave My Daddy Behind. Het zijn songs die verschijnen op platen van het legendarisch geworden platenlabel Okeh. Weaver gaat twee weken later opnieuw de studio in. Voor Okeh neemt hij twee solotracks op, Guitar Blues en Guitar Rag.
Bottleneck
Nadat het duo Weaver-Martin in New York muzikaal pionierswerk heeft verricht, nemen de twee meer songs op in het voorjaar van 1924. Lang duurt de loopbaan van Weaver niet. Net als Sara Martin houdt hij de muziek na enkele jaren voor gezien, in 1927, nadat hij nog een stuk of 26 solostukken vastlegde.
Hoewel Weaver wordt beschouwd als bluesgitarist, had zijn spel invloed op met name vroege gitaristen uit de countrymuziek. Bijzonder is bovendien dat op enkele opnames zijn spel klinkt alsof hij een bottleneck gebruikt. Het krasserig-zangerige geluid maakte hij echter waarschijnlijk door met zijn zakmes over de snaren te glijden. Ook hiermee had Weaver een absolute primeur als recording guitarist.
Op 4 april 1960 overleed Sylvester Weaver, bijna vergeten. Zelf in Blues for Dummies was het lang vergeefs zoeken naar zijn naam. Toch diende zich rond 1990 een bescheiden Weaver-revival aan. De Kentuckiana Blues Society riep een naar deze gitaarpionier vernoemde bluesprijs in het leven en liet in 1992 op Weavers graf in Louisville een gedenksteen aanbrengen. In nieuwere boeken en documentaires over de blues valt zijn naam altijd wel even.
Meer muziek: Aldus songsmeden
Foto: Weaver met Sara Martin. Dit artikel verscheen oorspronkelijk in muzikantenblad Music Maker.