Hubert van Hoof draaide hem destijds als eerste deejay. Op Radio 3. Of heette 3FM zelfs nog Hilversum 3 toen? Het zou zomaar kunnen. Van Hoof beloonde onze single trouwens met drie sterren in zijn singlerubriek in Oor.
Drie sterren… Nee, dat was helemaal niet zo’n gekke score. Als ik het mij goed herinner, hadden de nieuwe 45-toerenplaatjes van The Cure en Neil Young, die hij ook recenseerde, er zelfs minder. Maar tja, misschien waren die schijfjes niet het beste werk dat ze maakten. Tja. Een rubriek waarin singles op zwart gegroefd vinyl, met zo’n rond gat in het midden, werden besproken, dat gebeurde destijds allemaal nog. We spreken 1987, dat is dus een millennial-leven geleden.
Westbroek
O ja. Gert en ik mochten ook opdraven in Vara’s avondprogramma van Henk Westbroek. Heette dat niet de Popagenda? Een kort interviewtje via de telefoon, een vaste telefoon aan een kringelende snoer, toestel met een grote kiesschijf. Aan het einde mocht je dan steevast het telefoonnummer noemen waar je bereikbaar was. Je verwachtte dat je blauw werd gebeld, wij vreesden dat in elk geval, maar er belde gewoon echt helemaal niemand.
Heel veel later, misschien wel nadat het derde millennium al was afgetrapt, trof ik Henk Westbroek nog eens in de radiostudio. Ik heb eigenlijk geen idee meer waarover het interview toen ging. In elk geval, Henk herinnerde zich mijn bandje Otto’s Lotgenoot nog. “Ook omdat mijn tweede naam Otto is,” motiveerde hij toen. “Maar ik vond het gewoon een lekker liedje, Zweten toch?” vroeg Henk Otto Westbroek.
Weet je dat het liedje op de 21ste plek stond in de Groninger single top 40 aller tijden? Nothing Goin’ On In The City van White Honey stond op de eerste plaats. Op twee: Come On van de New Adventures. Drie: Herman Broods Still Believe. Maar dan hebben we het dus wel over 1988. Het aantal Groningse bandjes en andere popartiesten dat singeltjes of zelfs albums uitbracht, was nog best gering.
Gas Charts
Trouwens. Die top 40, de Gas Charts, was mijn eigen initiatief. Onder de paraplu van het Popburo Groningen, waar ik vrijwilliger was, mocht ik hem samenstellen. Je moest, geloof ik, briefkaartjes sturen waarop je jouw favoriete Groningse singles (en albums) noteerde. Er keek iemand over mijn schouder mee of het goed zat met mijn eindtelling: vanzelfsprekend had ik de nodige mensen aangemoedigd om een stem uit te brengen op Zweten. Tja, wat dat betreft is er niks veranderd.
Nog een liedje: Het Leven Lacht Me Toe
Foto: Shutterstock